Allereerst wil ik kwijt dat ik op geen enkel blog kan reageren. Als ik klik op 'reactie', krijg ik een witte pagina te zien. En dat was het dan. Ik hoop op betere tijden.....
Verder kwam ik een leuk stukje tegen in het familieblad Terdege wat ik jullie niet wil onthouden. Je kunt het er mee eens zijn of niet, maar het sprak mij wel aan:).
Het is getiteld: Amish foutje
Na een korte inleiding komt hier de tekst:......beland ik op de 'bee', een bijeenkomst van quiltende vrouwen. Na drie jaar en ontelbare steekjes is mijn eerste quilt klaar. ...........Ik heb de smaak te pakken en zit al weer nieuwe stofjes te knippen. Quilten is verslavend. Quilten ontspant. En ontstonden quilts vroeger door gebrek aan geld (wie geen deken had, kon er eentje maken van restjes stof), in ons kille, jachtige en onpersoonlijke tijdperk zouden ze wel eens van betekenis kunnen zijn door een ander soort gebrek, namelijk aan sfeer, structuur, veelkleurigheid, handwerk. Een quilt biedt het allemaal en vertelt vaak een verhaal.
In Amerika zijn via deze dekens zefs geheime boodschappen doorgegeven. Wie een bepaalde quilt buiten hing, liet weten dat gevluchte slaven veilig konden aankloppen voor onderdak. Niet voor niets bestaan er vriendschapsquilts en herinneringsquilts.
Wat trouwens prettig is: een quilt mag niet volmaakt zijn. De Amish - beroemd om hun quilts- hebben daar een gouden regel voor. Om anderen niet jaloers te maken en om zelf niet ijdel te worden, maken zij bewust ten minst één fout in hun quilt, het zogeheten 'Amish foutje'. Over deze Amish valt veel te zeggen. Zij vormen een almaar groeiende groep die gelukkig is zonder electriciteit of luxe, maar met mooie quilts. Want een huis zonder quilt is eigenlijk geen thuis. En dan zijn er toch mensen die er met de pet niet bij kunnen. ´´Ik snap het niet, je koopt dus een lap, knipt die kapot en naait de stukjes vervolgens weer aan elkaar.....``
En zo is het maar net.
Groetjes, Johanna